ویتامین B2

ویتامین B2 که همچنین ریبوفلاوین نامیده می‌شود، یکی از ۸ ویتامین گروه B است. همه ویتامین‌های B به بدن کمک می‌کنند تا غذا (کربوهیدرات‌ها) را به سوخت (گلوکز) تبدیل کند که از این روش برای تولید انرژی استفاده می‌شود. این ویتامین‌های گروه B که اغلب به‌عنوان ویتامین‌های B کمپلکس شناخته می‌شوند، همچنین به بدن در متابولیزه کردن چربی‌ها و پروتئین کمک می‌کند. آن‌ها این کار را با تبدیل مواد مغذی از کربوهیدرات‌ها، چربی‌ها و پروتئین به انرژی قابل‌استفاده در قالب “ATP” انجام می‌دهند به همین دلیل، ویتامین B2 برای عملکرد هر سلول مجزا در بدن شما موردنیاز است. درواقع ویتامین B2 باید در مقدار کافی در بدن وجود داشته باشد تا ویتامین‌های دیگر گروه B ازجمله B6 و اسیدفولیک به‌درستی کار خود را انجام دهند. تمام ویتامین‌های گروه B مسئولیت کارهایی شامل کمک به‌سلامت سیستم عصبی، سلامت قلب و سلامت بدن، سلامت پوست و چشم، کاهش التهاب، عملکرد هورمونی و حفظ سوخت‌وساز بدن و سیستم گوارش در بدن را دارا هستند. وجود ویتامین‌های B کمپلکس برای کبد، پوست، مو و چشم ضروری است.

ویتامین B2 (ریبوفلاوین) یکی از ویتامین های گروه B است که به صورت محلول در آب می باشد. ریبوفلاوین از واژه لاتین flavus (به معنی رنگ زرد است) گرفته شده است. دلیل انتخاب این نام، رنگ زرد ریبوفلاوین می باشد. عملکرد اصلی ریبوفلاوین، آزادسازی انرژی از مواد غذایی در همه سلول های بدن است

نقش ویتامین B2 در بدن

این ویتامین، ویتامینی مهم است که علاوه بر تولید انرژی برای بدن، به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان عمل می‌کند که با ذرات مضر در بدن شناخته‌شده به‌عنوان رادیکال‌های آزاد مبارزه می‌کند. رادیکال‌های آزاد می‌توانند به سلول‌ها و DNA آسیب برسانند و ممکن است به روند پیری و همچنین گسترش برخی از مشکلات بهداشتی مانند بیماری‌های قلبی و سرطان کمک کنند. آنتی‌اکسیدان‌هایی مانند ریبوفلاوین می‌توانند با رادیکال‌های آزاد مبارزه کنند و ممکن است باعث کاهش آسیب یا کمک به جلوگیری از آسیب‌های آن‌ها شوند. ویتامین B2 مسئول حفظ سلول‌های خونی سالم است و برای رشد و تولید گلبول‌های قرمز خون نقشی مهم دارد. همه ویتامین‌های گروه B محلول در آب هستند و این به این معنی است که بدن آن‌ها را ذخیره نمی‌کند. پس ازآنجاکه این‌یک ویتامین محلول در آب است مانند تمام ویتامین‌های گروه B، ویتامین B2 باید از طریق یک رژیم سالم به دست آید و که اغلب در هرروز به‌طور ایده آل برای رفع کمبود ریبوفلاوین مصرف شود و کمبود ریبوفلاوین یا همان ویتامین۲B در رژیم غذایی شما می‌تواند عوارض جانبی جدی را در بدن ایجاد کند.

کمبود ویتامین B2 و علائم ابتلای به آن

بر اساس گزارش USDA، کمبود ویتامین B2 ریبوفلاوین در کشورهای غربی و کشورهای توسعه‌یافته خیلی شایع نیست، زیرا بسیاری از کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده با ریبوفلاوین تقویت می‌شوند. علاوه بر این، سایر غذاهایی که معمولاً مصرف می‌شوند مانند تخم‌مرغ و گوشت می‌تواند منبع خوبی از ویتامین B2 نیز باشد. RDA مصرف این ویتامین را برای مردان بالغ به‌صورت ۱.۳ میلی‌گرم در روز و ۱.۱ میلی‌گرم در روز برای زنان توصیه می‌کند، درحالی‌که کودکان و نوزادان نیاز کمتری به این ویتامین‌دارند. برای کسانی که از کمبود ریبوفلاوین یا شرایطی که مربوط به کم‌خونی، سردرد میگرنی، اختلالات چشم، اختلال عملکرد تیروئید و برخی از مشکلات دیگر رنج می‌برند، ویتامین B2 برای کمک به اصلاح این مشکلات ضروری است. اکثر افراد سالم که رژیم غذایی متعادلی رادارند، ریبوفلاوین را به‌اندازه کافی مصرف می‌کنند. بااین‌حال، افراد مسن و کسانی که الکل یا نوشیدنی‌های الکلی مصرف می‌کنند، ممکن است به علت رژیم غذایی فقیر، ریسک کمبود ریبوفلاوین را داشته باشند.

علائم کمبود ریبوفلاوین عبارت‌اند از:.

• خستگی

• رشد کند

• مشکلات گوارشی

• وجود ترک و زخم در اطراف گوشه های دهان

• زبان قرمز رنگ متورم

• خستگی چشم

• تورم و درد گلو

• حساسیت به نور.

• تغییرات خلقی، مانند افزایش اضطراب و علائم افسردگی

• کم‌خونی

• آسیب عصبی

منابع تغذیه‌ای ویتامین B2 (ریبوفلاوین)

بهترین منابع ریبوفلاوین عبارت‌اند از:

• مخمر آبجو

• بادام‌ها

• گوشت

• غلات کامل

• جوانه گندم

• برنج وحشی

• قارچ

• سویا

• شیر

• ماست

• تخم‌مرغ

• کلم بروکلی

• جوانه‌های بروکسل

• اسفناج